Tom  is gefascineerd door de schoonheid van architectuur in het algemeen en van de schilderachtige dorpjes, imposante kastelen, verlaten ruïnes, serene kloosters, vaak gelegen op imposante rotsformaties. Dit in combinatie met zijn zoeken naar de juiste compositie, kracht, spanning in zijn werk resulteert dit in zijn krachtige ‘landschappen’.

In zijn werk vind je de kracht van de gemeenschap, de schoonheid van de architectuur, de melancholie van de vergane glorie, eenzaamheid, afzondering, maar ook tevredenheid, verwondering, stilte en geluk.

Om dat te bereiken gaat Tom uit van de sokkel, vaak een monoliet van steen zoals graniet, marmer, leisteen en soms van hout. Zij zijn het uitgangspunt en al gaandeweg komt het beeld naar voren, in harmonie met de sokkel.

Niets staat vooraf vast, het creatieve proces is al bouwend een voortdurende ontdekkingstocht. Meer beeldbouwer dan beeldhouwer?

Tom werkt altijd in brons. Zijn werk wordt cire perdu gegoten. Vervolgens wordt de giethuid van de beelden zoveel mogelijk intact gelaten door de bronzen na het gieten geforceerd af te koelen. Hierdoor ontstaat er een rode patina op de giethuid. Dit geeft een archaïsche, eigen uitstraling die zo treffend en passend is in zijn werk. De meeste van zijn werken zijn unica.